Johann Michael Bach (1648 - 1694) ontleende de tekst van dit motet aan het derde couplet van het koraal Christus der ist mein Leben van Melchior Vulpius (1609). De tekst (Kreutz, Leiden)suggereert een bestemming in de passietijd maar Bachresearcher Peter Wollny vermoedt dat JMB het componeerde voor het overlijden van zijn moeder in 1679. Het stuk is geschreven voor twee vierstemmige koren die elkaar in het eerste deel en bloc (antifonaal) de bal toespelen en terugkaatsen in voortdurend wisselende toonsoorten; daarbij is alleen in de eerste en derde regel de koraalmelodie leidend. In het tweede deel wordt de gehele tekst nogmaals doorgenomen maar nu zijn de twee koren tot één vierstemmig koor samengevoegd en behandelen ze de tekst als een klassiek koraalmotet: de sopraan zingt tekst en melodie als cantus firmus in lange (halve) noten terwijl de overige drie stemmen begeleiden in polyfone stijl, elkaar imiterend met wisselende motieven; in de eerste regel is dat eenvoudig een viervoudige versnelling van de koraalmelodie.