De cantate Die Furcht des Herren is ons overgeleverd in het handschrift van Johann Christoph Bach maar blijkt bij nader inzien te zijn geschreven door diens broer Johann Michael Bach (1648 - 1694). Het is een Ratswahl-cantate, geschreven voor de inzegening van een nieuw stadsbestuur in Gehren, d.w.z. wanneer een aantredende factie in de tripartite gemeenteraad het stokje overneemt van een aftredende. De cantate is ontworpen als een Dramma per musica, een dialoog tussen stemmen die symbolische rollen vervullen, in dit geval een sopraan (S1) die een allegorische figuur, de Wijsheid, belichaamt en haar adviezen geeft aan respectievelijk aftredende burgemeester en penningmeester (ältere regierende Bürgermeister und Kämmerer, B en T) en hun opvolgers, de jüngere regierende Bürgermeister und Kämmerer (A en S2). Hun beden om Gods hulp worden steeds bevestigd door een vierstemmig koor (Capella, SATB) dat de gehele gemeenteraad representeert, en begeleid door een strijkkwintet (gesplitste altviolen) en continuo met een fagot dat ter opening een Sinfonia speelt.

De titeltekst, te horen uit de mond van De Wijsheid, is ontleend aan Psalm 111:10, de bede waarmee de raad haar beantwoordt komt uit het ”Boek der Wijsheid”, 9:1-4a, een boek dat door protestanten niet tot de bijbel wordt gerekend (‘apocrief’) en door katholieken een beetje (‘deuterocanoniek’).
Er zijn veel mooie tekstillustraties te horen: een langdurig ewig, een armzalig gering, de Könige regeren fanfareachtig, onder luide bijval van de verzamelde strijkers, maar de Ratsherren bakken maar een wankel, dun, glibberig stukje recht, geimiteerd door een enkele viool. Je zou er kritiek in kunnen beluisteren van de componist en - ongetwijfeld dienstdoende - stadsorganist Michael die in zijn functie van klerk ten stadhuize het bestuurlijk reilen en zeilen van dichtbij kon observeren.