In november hoorden wij hier al een cantate uit de serie van 18 die J.S.Bach medio 1726 van zijn verre achterneef Johann Ludwig (1677-1731) liet uitvoeren in zijn Leipziger kerken. Sebastian had blijkbaar grote waardering voor deze "Meininger" Bach, kapelmeester aan het hof van Saksen-Meiningen, van wiens oeuvre vrijwel alleen kopieën in het handschrift van Sebastian resten.
Ludwigs cantates hebben een karakteristieke tweedelige vorm. Elk deel begint met een bijbelcitaat (resp. oud- en nieuwtestamentisch), dat wordt gevolgd door een aria/recitatiefpaar; als slot klinkt een koor c.q. koraal.
De cantate Ja, mir hast du Arbeit gemacht is geschreven voor de laatste zondag voor de - ook muzikale - vastentijd, zondag Estomihi (naar de eerste woorden van de introïtus-antifoon van deze zondag, Esto mihi in Deum protectorem, Wees mijn beschermer, God (Psalm 31 3-4)), ook wel genoemd Zondag Quinquagesima, 50 dagen voor Pasen. Carnavalszondag kortom.
In de titeltekst uit het oudtestamentische boek Jesaja (43:24-25) bevestigt God dat ‘s mensen zondigheid hem voortdurend zorgen baart, reden waarom hij uiteindelijk zijn zoon Jezus stuurt. In de nieuwtestamentische tekst uit de evangelielezing van deze zondag (Sehet, wir gehen hinauf gen Jerusalem, Lukas18:31-43) kondigt Jezus zijn discipelen aan naar Jeruzalem te gaan, waar hij zal moeten lijden en sterven. En de discipelen begrijpen daar niets van.
Het tweede deel van de cantate heeft een extra recitatief/ariosopaar. Het slotkoor eindigt met de verzen 6 en 7 van het passiekoraal Herzliebster Jesu, was hast du verbrochen die ook in J.S.Bachs Johannes-Passion voorkomen, en waarvan drie andere verzen in zijn Matthäus-Passion klinken. (De Swaen, 24-25/3/2007)

3 maart 1726