Johann Christoph Bachs ontroerende "Lamento" Ach, dass ich Wassers genug hätte is waarschijnlijk geschreven voor een incidentele Bußtag ("werken verboden, stilte op straat, vee blijft in de stal") op 6 december 1672, de vrijdag voor 2e Advent in Eisenach. Het stuk heeft - heel modern - een da-capostructuur waarbij de centrale gedachte van de openingszin wordt herhaald na een toelichtend middendeel. Terwijl de drie altviolen (die door gamba's zouden kunnen worden vervangen) een begeleidende rol vervullen fungeert de soloviool als een expressieve partner van de alt; diens muzikale woorduitbeelding is zeer gedetailleerd; reeds in de vijfde maat introduceert hij het motief waarop de alt in maat 10 de woorden Wassers gnug zal zingen (afb. rechts) en vervolgens horen we de golvende Tränenquellen, het ritmisch gehen, de schwere Last, het weinen, fließen, seufzen, etc. En ten slotte loopt de continuobas op het woord Jammer in halve tonen een kwart omlaag, de bekende lamento-kwart, standaarduitdrukking van lijden en pijn.

( Jeremia 9: 1; Psalm 38: 4; Klaagliederen 1: 16, 22, 12 )