Johann Sebastian Bach
Nun lob, mein Seel, den Herren
koraal, BWV 390
Tekst: Johann Gramann (1540)
Melodie: Hans Kugelmann
Nun lob, mein Seel, den Herren, | Loof nu, mijn ziel, de Heer, |
was in mir ist, den Namen sein. | en al wat in mij is zijn heilige naam! |
Sein Wohltat tut er mehren, | Hij vermeerdert zijn weldaden, |
sergiss es nicht, o Herze mein. | vergeet dat niet, o mijn hart! |
Hat dir dein Sünd vergeben | Hij heeft je je zonden vergeven |
und heilt dein Schwachheit groß, | en geneest je grote zwakheid, |
errett' dein armes Leben, | hij redt je arme leven, |
nimmt dich in seinen Schoß, | neemt je in zijn schoot, |
mit reichem Trost beschüttet, | overladen met rijke troost, |
verjüngt, dem Adler gleich; | verjongd als de adelaar. |
Der Kön’g schafft Recht, behütet, | De koning zorgt voor gerechtigheid, behoedt |
die leidn in seinem Reich. | hen die lijden in zijn rijk. |