Singet dem Herrn ein neues Lied (BWV 225)

Johann Sebastian Bach

Deel I
(Psalm 149: 1) Singet dem Herrn ein neues Lied;	Zing voor de Heer een nieuw lied,
die Gemeine der Heiligen sollen ihn loben.	alle heiligen moeten hem loven.

(Psalm 149: 2) Israel freue sich des, der ihn gemacht hat.	Laat Israel zich verheugen over zijn maker.
Die Kinder Zion sei'n fröhlich über ihrem Könige,	Laten de kinderen van Sion blij zijn met hun koning,

(Psalm 149: 3) sie sollen loben seinen Namen im Reihen;	zij moeten zijn naam met reidans prijzen;
mit Pauken und mit Harfen sollen sie ihm spielen.	met pauken en met harpen moeten ze voor hem spelen.
Deel II
Wie sich ein Vater erbarmet	Zoals een vader zich ontfermt
Gott, nimm dich ferner unser an,	God, blijf voor ons zorgen,
über seine junge Kinderlein,	over zijn jonge kinderjes,
so tut der Herr uns Armen,	zo doet de Heer dat met ons stakkers
so wir ihn kindlich fürchten rein.	als we hem kinderlijk en zuiver vrezen.
Er kennt das arm Gemächte,	Hij kent ons arme soort,
Gott weiß, wir sind nur Staub,	God weet dat wij slechts stof zijn,
denn ohne dich ist nichts getan	want zonder u komt er niets terecht
mit allen unsern Sachen.	van al onze zaken.
gleichwie das Gras vom Rechen,	we lijken op het gras dat wordt afgemaaid,
ein Blum und fallend Laub.	een bloem en vallend blad.
Der Wind nur drüber wehet,	De wind hoeft er maar overheen te blazen
so ist es nicht mehr da,	en het is er niet meer.
Drum sei du unser Schirm und Licht,	Wees dus onze bescherming en ons licht,
und trügt uns unsre Hoffnung nicht,	en als onze hoop ons niet bedriegt,
so wirst du's ferner machen.	dan zult u dat blijven.
Also der Mensch vergehet,	Zo gaat de mens voorbij,
sein End, das ist ihm nah.	zijn einde nadert.
Wohl dem, der sich nur steif und fest	Gelukkig is degene die stevig en vast
auf dich und deine Huld verlässt.	op u en uw genade vertrouwt!
Deel III
(Ps 150: 2) Lobet den Herrn in seinen Taten,	Loof de Heer in zijn daden,
lobet ihn in seiner großen Herrlichkeit!	loof hem in zijn grote heerlijkheid!

(Ps 150: 6) Alles, was Odem hat, lobe den Herrn. Halleluja!	Laat alles wat adem heeft de Heer loven. Halleluja!

Libretto: onbekend	Vertaling: Ria van Hengel

Kale tekst origineel

Deel I

(Psalm 149: 1) Singet dem Herrn ein neues Lied;
die Gemeine der Heiligen sollen ihn loben.

(Psalm 149: 2) Israel freue sich des, der ihn gemacht hat.
Die Kinder Zion sei'n fröhlich über ihrem Könige,

(Psalm 149: 3) sie sollen loben seinen Namen im Reihen;
mit Pauken und mit Harfen sollen sie ihm spielen.

Deel II

Wie sich ein Vater erbarmet
Gott, nimm dich ferner unser an,
über seine junge Kinderlein,
so tut der Herr uns Armen,
so wir ihn kindlich fürchten rein.
Er kennt das arm Gemächte,
Gott weiß, wir sind nur Staub,
denn ohne dich ist nichts getan
mit allen unsern Sachen.
gleichwie das Gras vom Rechen,
ein Blum und fallend Laub.
Der Wind nur drüber wehet,
so ist es nicht mehr da,
Drum sei du unser Schirm und Licht,
und trügt uns unsre Hoffnung nicht,
so wirst du's ferner machen.
Also der Mensch vergehet,
sein End, das ist ihm nah.
Wohl dem, der sich nur steif und fest
auf dich und deine Huld verlässt.

Deel III

(Ps 150: 2) Lobet den Herrn in seinen Taten,
lobet ihn in seiner großen Herrlichkeit!

(Ps 150: 6) Alles, was Odem hat, lobe den Herrn. Halleluja!


Libretto: onbekend

Kale tekst Nederlandse vertaling

Deel I

Zing voor de Heer een nieuw lied,
alle heiligen moeten hem loven.

Laat Israel zich verheugen over zijn maker.
Laten de kinderen van Sion blij zijn met hun koning,

zij moeten zijn naam met reidans prijzen;
met pauken en met harpen moeten ze voor hem spelen.

Deel II

 Zoals een vader zich ontfermt
God, blijf voor ons zorgen,
 over zijn jonge kinderjes,
 zo doet de Heer dat met ons stakkers
 als we hem kinderlijk en zuiver vrezen.
 Hij kent ons arme soort,
God weet dat wij slechts stof zijn,
 want zonder u komt er niets terecht
 van al onze zaken.
we lijken op het gras dat wordt afgemaaid,
een bloem en vallend blad.
De wind hoeft er maar overheen te blazen
en het is er niet meer.
 Wees dus onze bescherming en ons licht,
 en als onze hoop ons niet bedriegt,
 dan zult u dat blijven.
Zo gaat de mens voorbij,
zijn einde nadert.
 Gelukkig is degene die stevig en vast
 op u en uw genade vertrouwt!

Deel III

Loof de Heer in zijn daden,
loof hem in zijn grote heerlijkheid!

Laat alles wat adem heeft de Heer loven. Halleluja!


		Vertaling: Ria van Hengel