Christum wir sollen loben schon (BWV 121)

Johann Sebastian Bach

1. Koor
Christum wir sollen loben schon,	Wij moeten Christus stralend loven,
der reinen Magd Marien Sohn,	de zoon van de zuivere maagd Maria,
so weit die liebe Sonne leucht’	zo ver als de lieve zon straalt
und an aller Welt Ende reicht.	en tot het einde van de hele wereld reikt.
2. Aria (T)
O du von Gott erhöhte Kreatur,	O schepsel dat door God is verhoogd,
begreife nicht, nein, nein, bewundre nur:	begrijp niet, nee, nee, bewonder alleen:
Gott will durch Fleisch des Fleisches Heil erwerben.	God wil door vlees van het vlees heil verwerven
Wie groß ist doch der Schöpfer aller Dinge,	- wat is de schepper van alle dingen toch groot,
und wie bist du verachtet und geringe,	en wat ben jij verachtelijk en gering -
um dich dadurch zu retten vom Verderben.	om jou daardoor te redden van de ondergang.

3. Recitatief (A)
Der Gnade unermeßlichs Wesen	De onmetelijke genade
hat sich den Himmel nicht	heeft de hemel niet
zur Wohnstatt auserlesen,	als woonplaats gekozen,
weil keine Grenze sie umschließt.	want ze is niet begrensd.
Was Wunder, daß allhie Verstand und Witz gebricht,	Geen wonder dat hier verstand en denken
ein solch Geheimnis zu ergründen,	het geheim niet kunnen doorgronden
wenn sie sich in ein keusches Herze gießt.	wanneer ze zich uitstorten in een kuis hart.
Gott wählet sich den reinen Leib	God kiest het zuivere lichaam
zu einem Tempel seiner Ehren,	als tempel van zijn eer,
um zu den Menschen sich	om zich in heerlijkheid
mit wundervoller Art zu kehren.	tot de mensen te wenden.
4. Aria (B)
Johannis freudenvolles Springen	Het vreugdevolle springen van Johannes
erkannte dich, mein Jesu, schon.	herkende u al, mijn Jezus.
Nun da ein Glaubensarm dich hält,	Nu gelovige armen u vasthouden,
so will mein Herze	wil mijn hart
von der Welt	de wereld verlaten
zu deiner Krippe brünstig dringen.	en zich vol vuur naar uw kribbe haasten.
5. Recitatief (S)
Doch wie erblickt es dich in deiner Krippen?	Maar wat doet mijn hart als het u ziet in uw kribbe?
Es seufzt mein Herz:	Het zucht;
Mit bebender und fast geschloßner Lippen	met bevende en bijna gesloten lippen
bringt es sein dankend Opfer dar.	brengt het u zijn dankoffer.
Gott, der so unermeßlich war,	God, die zo onmetelijk was
nimmt Knechtsgestalt und Armut an.	neemt de gedaante van een knecht en armoede aan.
Und weil er dieses uns zugut getan,	Dat heeft hij ter wille van ons gedaan,
so laß ich mit der Engel Chören	daarom laat ik met de engelenkoren
ein jauchzend Lob- und Danklied hören.	een juichend lof- en danklied horen!
6. Koraal
Lob, Ehr und Dank sei dir gesagt,	Lof, eer en dank zij u gebracht,
Christ, geborn von der reinen Magd,	Christus, geboren uit de zuivere maagd,
samt Vater und dem Heilgen Geist	en u, Vader, en de Heilige Geest
von nun an bis in Ewigkeit.	van nu af tot in eeuwigheid.

Libretto: Andreas Stübel (?)	Vertaling: Ria van Hengel

Kale tekst origineel

1. Koor

Christum wir sollen loben schon,
der reinen Magd Marien Sohn,
so weit die liebe Sonne leucht’
und an aller Welt Ende reicht.

2. Aria (T)

O du von Gott erhöhte Kreatur,
begreife nicht, nein, nein, bewundre nur:
Gott will durch Fleisch des Fleisches Heil erwerben.
  Wie groß ist doch der Schöpfer aller Dinge,
  und wie bist du verachtet und geringe,
  um dich dadurch zu retten vom Verderben.

3. Recitatief (A)

Der Gnade unermeßlichs Wesen
hat sich den Himmel nicht
zur Wohnstatt auserlesen,
weil keine Grenze sie umschließt.
Was Wunder, daß allhie Verstand und Witz gebricht,
ein solch Geheimnis zu ergründen,
wenn sie sich in ein keusches Herze gießt.
Gott wählet sich den reinen Leib 
zu einem Tempel seiner Ehren,
um zu den Menschen sich 
mit wundervoller Art zu kehren.

4. Aria (B)

Johannis freudenvolles Springen
erkannte dich, mein Jesu, schon.
Nun da ein Glaubensarm dich hält,
so will mein Herze 
von der Welt
zu deiner Krippe brünstig dringen.

5. Recitatief (S)

Doch wie erblickt es dich in deiner Krippen?
Es seufzt mein Herz:
Mit bebender und fast geschloßner Lippen
bringt es sein dankend Opfer dar.
Gott, der so unermeßlich war,
nimmt Knechtsgestalt und Armut an.
Und weil er dieses uns zugut getan,
so laß ich mit der Engel Chören
ein jauchzend Lob- und Danklied hören.

6. Koraal

Lob, Ehr und Dank sei dir gesagt,
Christ, geborn von der reinen Magd,
samt Vater und dem Heilgen Geist
von nun an bis in Ewigkeit.


Libretto: Andreas Stübel (?)

Kale tekst Nederlandse vertaling

1. Koor

Wij moeten Christus stralend loven,
de zoon van de zuivere maagd Maria,
zo ver als de lieve zon straalt
en tot het einde van de hele wereld reikt.

2. Aria (T)

O schepsel dat door God is verhoogd,
begrijp niet, nee, nee, bewonder alleen:
God wil door vlees van het vlees heil verwerven
- wat is de schepper van alle dingen toch groot,
  en wat ben jij verachtelijk en gering -
om jou daardoor te redden van de ondergang.

3. Recitatief (A)

De onmetelijke genade
heeft de hemel niet
als woonplaats gekozen,
want ze is niet begrensd.
Geen wonder dat hier verstand en denken
het geheim niet kunnen doorgronden
wanneer ze zich uitstorten in een kuis hart.
God kiest het zuivere lichaam
als tempel van zijn eer,
om zich in heerlijkheid 
tot de mensen te wenden.

4. Aria (B)

Het vreugdevolle springen van Johannes
herkende u al, mijn Jezus.
Nu gelovige armen u vasthouden,
wil mijn hart
de wereld verlaten
en zich vol vuur naar uw kribbe haasten.

5. Recitatief (S)

Maar wat doet mijn hart als het u ziet in uw kribbe?
Het zucht;
met bevende en bijna gesloten lippen
brengt het u zijn dankoffer.
God, die zo onmetelijk was
neemt de gedaante van een knecht en armoede aan.
Dat heeft hij ter wille van ons gedaan,
daarom laat ik met de engelenkoren
een juichend lof- en danklied horen!

6. Koraal

Lof, eer en dank zij u gebracht,
Christus, geboren uit de zuivere maagd,
en u, Vader, en de Heilige Geest
van nu af tot in eeuwigheid.


		Vertaling: Ria van Hengel